کارشناسی ارشد مهندسی صنایع گرایش آینده پژوهی و دروس آن
کارشناسی ارشد مهندسی صنایع گرایش آینده پژوهی و دروس آن
این گرایش اولین بار در سال ۱۳۸۹ توسط دانشگاه امیرکبیر اقدام به پذیرش دانشجو نمود. در طی این سالها بعد از دانشگاه امیر کبیر دانشگاه تهران و دانشگاه غیرانتفاعی علوم فنون مازندران نیز اقدام به پذیرش دانشجو در این گرایش نمودند. ولی در ویرایش جدید گرایش های کارشناسی ارشد مهندسی صنایع که توسط وزارت علوم ارائه شد، این گرایش نیز مانند گرایش فن آوری و نو آوری دیگر جزو گرایش های اصلی نمی باشد، با این وجود در دفترچه کنکور کارشناسی ارشد سال ۹۹ هنوز در بین گرایش های کارشناسی ارشد وجود داشت.
در مورد آینده این گرایش نیز گمانه زنی های مختلفی وجود دارد. اینکه کنکور آن جدا برگزار می شود یا اینکه جزو گرایش های مهندسی صنایع باقی می ماند یا از طریق آزمون رشته های دیگر مانند مدیریت یا ام بی ای دانشجو می پذیرد سوالی است که جواب آن را کمتر کسی می داند. نکته جالب اینکه سال ۹۶ خود دانشگاه امیرکبیر که موسس این گرایش بوده در این گرایش پذیرش دانشجو ندارد
در سند ارائه شده توسط دانشگاه امیرکبیر برای این گرایش در اسفند ماه سال ۱۳۸۸، این گرایش، دوره ای با زمینه میان رشته ای بین مهندسی، مدیریت و علوم انسانی به منظور تربیت متخصصانی است که دارای قدرت تحلیل، پیش بینی و تصمیم گیری درست و به موقع در عرصه های مختلف خرد و کلان خصوصا در علم و فن آوری باشند.
آینده پژوهی رشته ای است مستقل که به شکلی روش مند به مطالعه آینده می پردازد. این رشته تصاویری از آینده در اختیار ما قرار می دهد تا در زمان حال، بر اساس این تصاویر بتوانیم به شکل کارآمدتری تصمیم گیری نماییم، این تصاویر در سه مقوله طبقه بندی می شوند: آینده های ممکن، آینده های محتمل و آینده مطلوب. در این راستا، «وندل بل» یکی از می کند: رشته ای مستقل بشمار می رود که هدفش مطالعه منظم آینده است، آینده پژوهان به دنبال کشف، ابداع، ارائه، آزمون و ارزیابی آینده های ممکن، محتمل و بهترند. آنان انتخاب های مختلفی راجع به آینده فراروی انسان ها قرار می دهند و در انتخاب و پی ریزی مطلوب ترین آینده به آنان کمک می کنند.
از دروس اصلی این گرایش می توان به موارد زیرا اشاره نمود:
- روشهای پیش بینی
- مطالعات علم و فناوری
- مدیریت داده کاوی
- رویکرد سیستمی در آینده پژوهی
از میان دروس انتخابی نیز می توان به آینده پژوهی، جامعه و سناریوهای جهانی، برنامه ریزی استراتژیک، آینده پژوهی و توسعه پایدار، سیاست گذاری علم و فناوری، ارزیابی سرمایه گذاری و مدیریت ریسک فناوری اشاره کرد.
